Home » Blog
In 2022 interviewden we Tamar Valkenier al eerder. De fulltime avonturier maakt nog steeds fantastische dingen mee en daarom hebben we een vervolg op het laatste interview. Nog net zo inspirerend als toen. Je leest hier deel twee van het interview.
EEN TWEEDE BOEK?
Tamar schreef een boek: Fulltime Avonturier. Deze hebben we vorig jaar verloot. Laten we maar met de deur in huis vallen. Heb je plannen voor een tweede boek in de toekomst?
‘Ik heb op het moment geen plannen voor een tweede boek, maar zeker wel ideeën. In juni komt het eerste boek Fulltime Avonturier uit in het Duits en later dit jaar ook in het Engels, dus ik ben nog even druk met deze versie. Ter ere van de Duitse vertaling loop ik in augustus en september met mijn kameel Einstein door Duitsland en iedereen is uitgenodigd om een dag (of meer) mee te komen lopen. Details daarover zal ik t.z.t. delen op mijn social media. Loop je ook een dagje mee?’
Hoe gaat het met je grote liefde: kameel Einstein?
‘Het gaat goed met Einstein! Hij wordt een grote jongen. Bijna drie jaar oud nu. Hij heeft het heerlijk in de kudde en wordt goed verzorgd door Josh en Anita Clemens. Zij hebben hem opgenomen in hun Wandelkudde. Op het moment staat hij te stralen in zijn prachtige dikke winterwacht. Afgelopen november was ik bij hem en eind juli ga ik weer met hem op pad. Ik kan niet wachten! 😊
Elkaar het jawoord geven in de magische Blue Mountains, Australië: hoe was dat?
‘Ha, ja de liefde is misschien wel het grootste avontuur van allemaal! Tijdens COVID-19 was Australië hermetisch afgesloten. Toen heb ik Dave meer dan twee jaar niet gezien. Inmiddels zijn we weer herenigd en genieten we enorm. We reizen op het moment samen door Australië en zijn op 12-12-22 getrouwd op een prachtig uitkijkpunt in de Blue Mountains. Een bijzondere plek waar Dave me destijds in 2016 mee naartoe nam. Mijn visum in Australië liep toen af en hij kon niet met me mee verder reizen. Sindsdien hebben we echter samen 18 landen mogen bezoeken en ik hou met de dag alleen maar meer van mijn mooie man. Het belooft een prachtig, liefdevol en avontuurlijk huwelijk te zijn!’
Wat zijn jullie plannen in the Outback?
‘We zijn nog altijd niet zo van het plannen…😉 Maar we hebben zeker ideeën. Zodra het weer het toelaat, gaan we zeker het Noorden van Australië bereizen. In juni of juli sluit ik als cameleer (kamelendrijver) aan bij een aantal wetenschappelijke expedities in de Simpson Desert. En we zijn bezig met het kopen van een stuk wildernis in Tasmanië. We willen daar een soort off-the-grid basecamp opbouwen waar we het best of both worlds kunnen creëren. Zowel een thuis dat we kunnen delen en waar we mensen kunnen ontvangen, als de vrijheid om te reizen en te blijven ontdekken.’
Welke plek is je het meest bijgebleven?
Vorig jaar spraken we jou ook rond Pasen. Maar welke plek is je sindsdien het meest bijgebleven?
‘Poeh, dat is nogal een vraag. Ik heb sindsdien te kameel door Jordanië getrokken, heb een maand door Egypte gereisd, een paar weken door Israël en ik heb drie maanden door Turkije gefietst met Dave. Ik ben teruggegaan naar Mongolië: een maand tussen de adelaarjagers, voor wie ik, naast trektochten te voet, te paard en met kameel, een groot dierenonderkomen heb mogen bouwen. Ook mocht ik lokale schooltjes en ziekenhuisjes ondersteunen (met mijn kersverse NGO Heart for Mongolia) en een maand bij de rendierherders in de noordelijke taigas. Daarna hebben Dave en ik door Oost-Europa gefietst (Slovenië, Oostenrijk, Slowakije, Hongarije en Roemenië) en zijn toen even teruggegaan naar Nederland. Daar heeft Dave mijn kameel Einstein ontmoet en mijn vader om mijn hand gevraagd heeft. In november werkte ik als gids voor Force For Good, 100 man. Ik begeleidde een 100 km trekking (over vier dagen) in de woestijn van de Verenigde Arabische Emiraten, waarmee we veel geld hebben opgehaald voor hun goede doelen. Daarna ben ik naar Australië gegaan, waar we zijn getrouwd. Daar doe ik veel canyons, wildplukken en daar speel ik veel met kamelen.’
Welke ervaring sprong er echt uit?
‘Het is moeilijk kiezen tussen deze ervaringen, want alle zijn even indrukwekkend op zichzelf. Misschien kan ik iets vertellen over de rendierherders? We reden dagen met een auto over niet bestaande wegen door een verlaten landschap zo ver noord als we konden komen. Daar huurden we paarden, die we bepakten met een vers geslacht schaap en eten voor een paar weken. Terwijl de eerste sneeuwvlokken vielen, gingen we op zoek naar de rendierherders die een traditioneel leven leiden in de noordelijk taigas. Ze wonen in tipi’s en met hun kudde rendieren trekken ze door de bossen, tussen de beren en de wolven. Omdat ze geen telefoons of andere communicatiemiddelen hebben, wisten we niet of en waar we ze zouden vinden. We reden dagen door bossen, moerassen en rivieren, zonder succes. Op de tweede avond kwam er opeens een hond in ons kamp, die vriendelijk oogde en we gaven hem wat te eten. De volgende dag nam hij de leiding en we volgden hem de berg over. Naar een dal waar we plots drie mensen zagen. Ze plukten pijnboompitten en laadden de oogst op hun rendier. Ze gebaarden ons om hun te volgen. Onze paarden konden de snelle rendieren niet bijhouden, maar uiteindelijk vonden we hun tipi, omringd door rendieren, jong en oud. Zij hadden de hond nog nooit gezien, maar de hond bleef alle dagen dat we met deze familie optrokken, bij ons. We hielpen ze met het oogsten van zakkenvol met pijnboompitten en het verwerken van de zaden. We visten naar forel en plukten de laatste bosbessen van het seizoen. We kookten voor elkaar, hadden met hulp van handen, voeten en een woordenboekje, boeiende gesprekken. We leerden dat onze gastheer een sjamaan is. Ik leerde hoe je rendieren moet melken en we hebben heel wat afgelachen. Toen ons eten op was, gingen we weer. Terug naar de bewoonde wereld. Zwaaiend naar onze nieuwe vrienden, dankbaar voor de geweldige ervaring.’
Welke persoon, naast Dave 😉, heeft het afgelopen jaar het meeste indruk op je gemaakt?
‘Oh mag ik Dave niet noemen? Ik zou een hele encyclopedie kunnen schrijven over waarom hij zo geweldig is. Maar: oké. Ik denk dat ik opnieuw Alpamys moet loven. Hij is de adelaarjager die ik het vaakst bezoek. Hij is van mijn leeftijd en leeft met vrouw en drie kinderen in de Altai Bergen in Mongolië. Hij is altijd enorm blij als ik kom en vind het heel erg leuk om nieuwe mensen te ontmoeten. Hij heeft het zwaar gehad tijdens coronatijd, omdat hij veel vrienden en familieleden heeft verloren. Hij worstelt met stijgende prijzen voor boodschappen en benzine en daarbovenop hebben ze ook een heel droog jaar gehad. Daardoor is er onvoldoende gras voor hun dieren om de winter door te komen. De meest basale benodigdheden ontbreken en hoewel Alpamys en zijn familie daar ernstig onder lijden, is hij altijd even vrolijk en verwelkomend. Ik heb inmiddels vele tochten met hem mogen maken en veel ontberingen doorstaan. Nog nooit heb ik hem niet zien lachen. Er heerst een soort kinderlijke speelsheid onder de adelaarjagers van Altai Sum, terwijl ze tegelijkertijd keihard, ijzersterk en mega stoer zijn. Ze accepteren dingen zoals ze zijn en het lukt me niet om ze uit te leggen wat stress is, laat staan een burn-out. Ze zijn streng, doch rechtvaardig, enorm liefdevol en hebben vreselijk veel plezier. Het zijn belangrijke leraren voor mij in het leven!’
Omschrijf jouw fietsreis door Europa in één zin.
‘Een geweldige ontdekkingstocht, waardoor ik opnieuw verliefd werd op onze prachtige planeet, de mens en alle dieren.’
Je maakte een tussenstop in Mongolië. Wat maakt dit land zo speciaal voor jou?
‘Het is anders dan alle andere landen ter wereld. De overgrote meerderheid leeft er nog een nomadisch bestaan dat nauwelijks veranderd is in de afgelopen 1000 jaar. De meeste mensen leven er in harmonie met de natuur en iedereen helpt elkaar. Ik hou van hun levensfilosofie die ondanks de zware omstandigheden waarin ze verkeren, vooral gericht is op schoonheid, verbinding en plezier.’
Welk boek vind jij een must read?
‘Ik luister veel naar audioboeken en heb zo al hele bibliotheken verslonden. Op elk moment in de tijd zal ik waarschijnlijk een ander antwoord geven op deze vraag, maar wat me nu het eerst te binnen schiet zijn de boeken van Jules Verne. Prachtige avonturenverhalen die ook goed de mens beschrijven. In dat kader ben ik ook verzot op literatuur van Dostoyevski en lees ik graag George Orwell.’
Welke muziek maakt jou helemaal gelukkig? En speel je zelf een instrument?
‘Ik heb lang saxofoon gespeeld in verschillende samenstellingen (big band, klassiek kwartet, tango-orkest, rockband etc.) en heb als kind piano leren spelen. Tijdens het reizen heb ik wat geleerd gitaar te spelen en ik zing graag. Ook heb ik een mondharmonica op zak. Ik hou van muziek en vind het leuk om de traditionele muziek van verschillende landen te ontdekken. Zo luister ik graag naar Alpamys als hij zijn dombra bespeelt en keelzang beoefent. Ik speel Joik af van de sami als ik in mijn zelfgebouwde iglo slaap in de wildernis van Lapland. In Bulgarije luisterde ik naar Izleel e Delyo Haidutin van Valya Balkanska, het lied dat de ruimte in gestuurd werd. Ik bedacht me wat de aliens daarvan zouden vinden… In Wenen genoot ik met Dave van een klassiek concert in de Beethovenzaal, nadat hij me ten huwelijk gevraagd had. Samen luisteren we ook graag naar metalcore zoals het eerste album van Parkway Drive of August Burns Red.’
Als we je over een jaar weer spreken, wat heb je dan sowieso van je bucketlist gestreept?
‘Ik geloof niet dat ik een bucketlist heb. Maar ik ben nu veel met kamelen aan het spelen en leer onder andere hoe je wilde kamelen traint. In maart reis ik met kamelen door de woestijn van Wadi Rum in Jordanië en daarna trek ik met kamelen door de Simpson Desert in Australië. In augustus en september trek ik met mijn kameel Einstein door Duitsland. Van mijn bucketlist kan ik afstrepen dat ik organisator en genodigde zal zijn van mijn vaders 75e verjaardag.’
Welk land binnen Europa moet iedereen bezocht en beleefd hebben?
‘Europa heeft zo vreselijk veel moois te bieden! En je hoeft er nooit ver voor te reizen, alles is om de hoek. Ik was zelf erg onder de indruk van Bosnië, met haar prachtige diepblauwe water, groene bergen, vele historische bezienswaardigheden, geweldige delicatessen, mensen met tijd en een interessante cultuur half Christelijk, half Moslim.’
Welke accessoire is onmisbaar in de wildernis?
‘Mag het een glimlach zijn? Een positieve houding, stralende ogen en een wens om te delen en genieten zijn onmisbaar. Materialistisch zou ik zeggen: dingen om warm, droog en gevoed te blijven. Soms kun je in de zomer wel af zonder tent, matje en slaapzak, je kunt water drinken uit de rivier en je voeden uit het wild. Het ligt er helemaal aan waar je bent en wat er voorhanden is. Waarschijnlijk zul je minstens een pannetje nodig hebben om water en eten in te koken. Ik vind zelf het reizen met dieren het allerleukst, dus ik zou zeggen: ga eens met een kameel op pad!’
Het was weer een feestje om met Tamar te spreken. Volg haar waanzinnige avonturen via Instagram. Wij hopen dat haar ideeën voor een tweede boek niet alleen bij ideeën blijven en dat we je inspireren om op avontuur te gaan. Haar eerste boek met handtekening bestel je via: www.fulltimeavonturier.nl.